پایان

|نفس هایم،
|اینروزها
|من را یاد شعر های نیماییِ بی وزن و قافیه می اندازند
|وقت هایی که
|توی آغوش باران جان میدهم...

+یادم باشــد،
من سـقوط نمیکنم.